Ode aan Almere

Als je, zoals ik, bent opgegroeid in Hoorn, dan weet je dat woningnood van alle tijden is. Al in de vroege jaren zeventig namen Amsterdammers die in eigen stad geen huis konden vinden hun intrek in nieuwbouwwijken in Zaandam, Purmerend en Hoorn. In die volgorde ook, want men probeerde toch zo dicht mogelijk bij Mokum te blijven. Maar daar kwam verandering in toen in 1975 de eerste paal werd geslagen voor de nieuw te vormen stad Almere. Voor veel mensen was het idee om in Almere te wonen een gruwel: geen ziel, geen historie, geen familiegeschiedenissen. Maar Almere liet zich niet kisten. Naast de vele huizen was er veel ruimte voor groen, voor experimentele bouw (zowel voor woningen als voor openbare plekken), kwamen er veel waterpartijen, werden er parken aangelegd en verrezen er overal architectonische hoogstandjes – veel gebouwen en architecten zijn bekroond met prijzen.
Mijn eerste keer Almere kan ik me nog goed herinneren. Skeeleren was in die tijd een ware hype, ik was nog soepel van lijf en leden, dus we deden op die kleine wieltjes een toer door Almere. Wat waren we onder de indruk, met name van de enorme hoeveelheid natuur, die het echt won van de enorme hoeveelheid bakstenen.
Mijn laatste keer Almere is van recentere datum: voor de fotografie van onze architectuurroute ontmoetten fotograaf Kaatje en ik elkaar sinds tijden weer eens in levenden lijve. Later die dag bezocht ik een vriend die in een van de hoge gebouwen bij het stadshart van Almere Stad woont, met uitzicht op het Urban Entertainment Center én op een waterskibaan. En nu weet ik zeker dat ik veel vaker zal terugkeren.
Almere blijft groeien, dus er blijft steeds iets nieuws te ontdekken.
Op dit moment wordt het zesde stadsdeel Pampus ontwikkeld. Benieuwd welke iconen daar zullen verrijzen!

Veel plezier met deze extra dikke Outdoorspecial, geniet van de zomer!

José Molenaar

Eigen Huis & Interieur 03/2021
Fotografie Kaatje Verschoren