Interieur: Open huis

Geen hek en strak gazon, maar een losjes aangelegde voortuin en een patio met een roze schuifpoort, die vaak gewoon open staat: dat zegt genoeg. Ook binnen pleiten de doorlopende ruimtes voor openheid en menselijkheid, naar evenbeeld van bewoners Stijn en Marisa.

Op de patio is het even zoeken naar de voordeur en ook binnen zijn er bijna geen deuren te bespeuren. ‘Wij zijn hier niet komen wonen om ons af te sluiten,’ verklaren bewoners Stijn en Marisa. ‘Tenzij de poort dicht is, hoef je hier niet aan te bellen.’ Tussen de bosrijke Antwerpse noordrand en het multiculturele Borgerhout, waar ze vroeger woonden, mag dan een wereld van verschil zitten, de manier waarop het koppel in het leven staat is niet veranderd. ‘In Borgerhout deelden we de tuin met de buren. We woonden in een buurt waar iedereen elkaar kent,’ vertelt Marisa, ‘maar na de komst van de kinderen gingen we op zoek naar iets groters. Liefst een jaren 70-bungalow, daar zijn we allebei dol op.’ Hun zoektocht leverde wel het een en ander op, maar bij elk huis zou er veel werk nodig zijn om het energieneutraal te maken. Stijn: ‘Toen we niet vonden wat we zochten verlegden we onze focus. We besloten de stedelijke omgeving in te ruilen voor een groene buurt, die toch nog op fietsafstand van de stad ligt.’ Dat leidde er uiteindelijk toe om af te stappen van het oorspronkelijke idee en op zoek te gaan naar een stuk grond om er bijna energieneutrale nieuwbouw op te zetten. Hun oog viel op een mooie groene kavel in een rustige wijk ten noorden van Antwerpen.

Bijschaven en afvinken
Voor het ontwerp van het huis schakelden de twee architectencollectief Met Zicht op Zee in. Stijn: ‘Tijdens het eerste gesprek was er meteen een klik. Onze visie op de relatie tussen natuur en architectuur kwam sterk overeen.’ Plannen werden gepresenteerd, bijgeschaafd en afgevinkt. ‘Een ontwerp moet kunnen rijpen,’ zegt architect Toon Heyndrickx. ‘Marisa en Stijn hadden grootse ambities, maar stonden ervoor open om die bij te stellen. Ze waren het ermee eens om de tuin bij het ontwerp te betrekken en – dat is het allerfijnst voor een architect – ze vroegen ons ook het meubilair te ontwerpen.’ Toon tekende een L-vormige villa met twee verdiepingen, waarvan de binnenhoek in beslag wordt genomen door een patio met zwemvijver. Grote ramen aan voor- en achtergevel verbinden de tuin met het huis en zorgen voor fraaie zichtlijnen. De verdiepte ruimte aan beide uiteinden van de L zorgt door de verschillende ooghoogtes voor een andere connectie met de omgeving. Toon: ‘We hebben dit huis ontworpen als een kloosterwoning die vrij in het landschap is geplaatst. De patio is een soort hortus conclusus, een afsluitbare tuin met veel bloemen en groenhoudende plantensoorten. Er-omheen is zo weinig mogelijk aan de bestaande natuur veranderd, waardoor de bomen achter in de tuin als een natuurlijke afscheiding fungeren.’ De poort benadrukt het open gevoel, waardoor er geen behoefte is aan een echte voordeur. Overigens kan die wel dicht als dat nodig is. De lichtbeige baksteen legt via de kleur een link met de zanderige bodem. ‘De voegen vallen niet vlak met de stenen, zodat het beeld van een ruwe, imperfecte muur ontstaat, als tegenwicht aan het geometrische grondplan.’

De bakstenen vormen een zacht contrast met de betonvloer, die van de patio doorloopt in het huis. De binnenkant van de villa reflecteert het open karakter van buiten. ‘Ons huis is zo ontworpen dat je op de benedenverdieping geen enkele deur hebt, maar als we wat rust of privacy willen, kunnen we ons wel terugtrekken in de lagergelegen ruimtes,’ zegt Marisa. Aan de ene zijde is dat een multifunctionele werkruimte, aan de andere een zitkuil met houtkachel en ingebouwde plantenhoek – een op de jaren zeventig geïnspireerde plek die hoog op hun ver-langlijstje stond. Het houten volume waarin het berghok en de technische functies zitten, zorgt voor een natuurlijke begrenzing tussen de zitkamer en de eetkamer. De aansluitende keuken met kookeiland op een sokkel en dennenhouten inbouwkasten oogt sober, zodat het mooie werkblad van groen marmer optimaal tot zijn recht komt. Alle apparatuur is naar de bijkeuken verbannen: techniek moet ten dienste staan van de bewoners, maar mocht geen doel op zich zijn. Het menselijke aspect staat voorop in dit huis, vinden bewoners en architect. De glaspui
aan de kant van de patio wordt, net zoals een kloostergang, ondersteund door zichtbaar gelaten kolommen. ‘Door alledaagse materialen als metaal, gewapende betonplaten en snelbouwblokken op de juiste manier te gebruiken, begrijp je meteen hoe de architectuur van het huis in elkaar zit,’ aldus Toon. De oorspronkelijke menierode kleur van de metalen pilaren bepaalde deels het kleurenpalet, waarin
grijs en beige worden afwisseld met groene, roze, blauwe en zwarte accenten. Een warmtepomp met zonnepanelen, een ventilatiesysteem en vloer-verwarming helpen het huis achter de schermen te bedienen. En dan is er nog het groene dak met zijn vriendelijk wuivende bloemen in de zomer. Die willen ook een menselijke boodschap uitdragen: welkom thuis.

metzichtopzee.com

Gepubliceerd in Eigen Huis & Interieur 01-2022
Fotografie Kaatje Verschoren Tekst Emmy Toonen

Bestel de nieuwe Eigen Huis & Interieur online (geen verzendkosten!)