Interieur: Gedicht van licht

Een zoektocht naar evenwicht tussen veel en zo weinig mogelijk, tussen eikenhout en wit, mondde uit in een interieur dat de bewoners uitnodigt om tot zichzelf te komen. Daarmee werd het een huis dat bij zijn locatie past: het Belgische Spa. 

‘Wat ik beoog is huizen ontwerpen die hart en ziel voeden’
– Marie-Astrid Pelsser

Warme materialen moesten er komen om dit huis, dat lijkt over te vloeien in de natuur, te aarden. Ritme in de texturen ook, om een cocon te creëren waar een mens zich goed voelt. En om de positieve vibes en innerlijke rust te stimuleren, liefst geen overdaad of veel details. De zenfilosofie sprak Marie-Astrid Pelsser altijd al aan. De interieurarchitect van bureau Desiron & Lizen maakte er zelfs haar signatuur van. Toen de eigenaars van dit nieuwbouwhuis contact met haar opnamen, wilde Marie-Astrid eerst uitvinden wat hun woonwensen nou werkelijk waren. Het hele project leek hen namelijk wat boven het hoofd te groeien. Het interieur van beton en laminaat-panelen, zoals aanvankelijk bedacht, beviel eigenlijk niet. Maar ze kregen ook niet onder woorden gebracht wat ze dan wél wilden. ‘Ik raadde hen aan om het Kolumba Kunst-museum in Keulen te bezoeken, een ontwerp van de Zwitserse architect Peter Zumthor. Zelf ben ik dol op die plek. De sfeer die er hangt is zo inspirerend. Er zijn lichte zones die heel ijl, bijna ongrijpbaar aanvoelen, en andere van hout, die je omhullen als een warme deken. Ze kwamen helemaal overtuigd terug. Ze voelden aan dat we van dezelfde dingen houden en dat we elkaar volledig konden vertrouwen.’ Aldus kreeg Marie-Astrid carte blanche.

Zoeken naar evenwicht
De plattegrond en de routing, de keuze om veel opbergruimte te creëren en die zo discreet mogelijk te integreren, de keuze van verlichting en meubels én waar die moesten komen, het ontwerp van de betonnen bank in de woonkamer en de zwevende trap in de hal: al die zaken nam Marie-Astrid zelf in handen. Ze deed het hele interieurontwerp over, met als rode draad de dialoog tussen witte en eikenhouten oppervlakken. ‘De kleur en het gevoel van hout zorgen ervoor dat je je één voelt met een ruimte. Als alles in de grote woonruimte wit was, zou je je er verloren voelen. Maar het eikenhout heeft iets heel natuurlijks, iets wat een sterke link vormt met het landschap buiten.’ Om het evenwicht tussen open en gesloten, tussen materie en licht te vinden laat de interieurarchitect zich volledig leiden door haar intuïtie. ‘Er bestaan geen theorieën over. Het is een oefening die te vergelijken is met de compositie van een schilderij: daarbij moet je er ook voor zorgen dat je de rechte en gebogen lijnen, de drukke en rustige delen goed afwisselt om een evenwichtig geheel te krijgen. Een interieur kleur je met meubels en decoratie.’

Vormgeven met verlichting
De organische belijning van de eettafel, een klassieker van Charlotte Perriand, verzacht de rechthoekigheid van de leefruimte. Het smetteloos witte kookeiland van Corian daarentegen doet denken aan een blok ijs dat drijft in het warme houtdecor van de keuken. In de zithoek werd voor een bank zonder poten van Cassina gekozen, om de indruk te wekken dat hij één is met de vloer. Het visueel meest dominante element is de wandbank van beton, die geprefabriceerd werd in een werkplaats. De verlichting zweeft op verschillende hoogtes. ‘Die uiteenlopende lichtpunten helpen de ruimte vorm te geven en verlenen haar een intieme sfeer. In de keuken plaats ik meestal alleen plafond-spots.’ In de zithoek zorgen lampen van Ingo Maurer en Davide Groppi voor een extra zachte en sculpturale toets. Boven de tafel zweven lampen van Peter Zumthor als langgerekte wolken. Hier en daar verwijzen vazen met gras- en riet-stengels naar het landschap. Voor de ramen hangen lichte linnen gordijnen, waarmee de lichtinval naar wens is te filteren.

Even opladen
In het huis heerst esthetische continuïteit. Geen enkel ruw oppervlak verstoort de blik. Er is ruimschoots opbergruimte voorzien, maar die zit weggewerkt achter de eikenhouten wanden. Op de eerste verdieping zit ook de slaapkamer verscholen achter een geheime deur. Rond de centrale as zorgen houten roomdividers voor een mooi compromis tussen de intimiteit en de openheid van de ruimte. ‘Wie thuiskomt, heeft behoefte aan een rustgevende, weldadige omgeving. Dat effect beoog ik in al mijn projecten, al is natuurlijk elk geval anders,’ zegt Marie-Astrid. ‘Zen staat voor mij voor alles wat je nieuwe energie geeft en voedt. Dat kan pas als er evenwicht is. Ik heb bewondering voor de Japanse houtbouw. Een sterke aanwezigheid van hout in huis helpt mensen om weer tot zichzelf te komen. Precies wat ik voor elkaar probeer te krijgen: huizen ontwerpen die hart en ziel voeden.’

Eigen Huis & Interieur 02/2021
Fotografie Caroline Dethier Tekst Jean-Michel Leclerq

Meer interieurs zien? Bestel de nieuwe Eigen Huis & Interieur online. Geen verzendkosten.

1 Een L-vormige betonnen wandbank en lichte gordijnen vormen de begrenzing van de zithoek. Dankzij zijn neutrale kleur gaat bank Mex Cube van Cassina op in het interieur. Krukken van Charlotte Perriand, eveneens voor Cassina. Stoel LCW van Charles en Ray Eames (Vitra). Lamp Sampei van Davide Groppi. Links op de vloer: lamp Gatto Piccolo van Flos. 2 Alles in de woonkamer oogt ingetogen en aaibaar. De materialen en texturen complementeren elkaar dankzij subtiele contrasten. 3 Het keukeneiland met bar doet denken aan een ijsberg op drift in een zee van hout. Het grootste deel van de apparatuur zit achter de houten panelen die de deuren en opbergruimte verhullen.  4 De keuken, schuifdeuren en gang vormen een geheel. Op de betonnen bank een lamp van Ingo Maurer. De houten kist rechts naast de bank is een bijzettafel van Le Corbusier (Cassina). 5 Net zoals in de woonkamer zorgen een kruk van Charlotte Perriand en kussens en plaids van wol en linnen boven voor een rustgevende, zachte sfeer. 6 Ook hier een houten ruimteverdeler, het zachte contrast tussen eikenhout en witte muren en simpele vormen. De badruimte en slaapkamer boven liggen zowel qua materialen als filosofie in het verlengde van beneden. Bad van Agape. 7 In de badkamer werd ook gekozen voor een minimalistische sfeer. Twee spotjes in het plafond zorgen voor genoeg licht op de wastafel. Ze krijgen hulp van een een cascadelamp met vijf bollen, die de ruimte deels vormgeven. Kruk Cork van Jasper Morrison. 8 Een andere blik op de tv-hoek, waar over de hele lengte een lang eikenhouten werkblad tegen de wand werd geplaatst. Bank Pumpkin van Pierre Paulin voor Ligne Roset. 9 De kiezeltuin geeft het huis een extra zentoets. Buitenmeubels van Ikea en Fermob.